نشریه مطالعات و پژوهش های اداری
پیاپی 3 (پاییز 1398)

مدل خط‌مشی گذاری عقلایی، در بدو پیدایش، آرمانی جلوه کرد و شکست خورد؛ زیرا در آن زمان، امکان تامین داده‌های کافی و جامع برای تصمیم‌گیری کاملا عقلایی، وجود نداشت؛ از این‌رو در عمل، مدل خط‌مشی‌گذاری رضایت‌بخش و مدل تغییرات جزیی تدریجی، بیشتر مدنظر قرار گرفتند؛ در آن هنگام که نقص دسترسی به اطلاعات، توجیه‌کننده گذار از ساحت عقلانیت بود؛ تا اینکه امروز، با توسعه فناوری اطلاعات و ارتباطات و افزایش ظرفیت پردازش بزرگ داده‌ها و سیستم‌های‌پشتیبان خط‌مشی، این امکان فراهم آمد تا هوش مصنوعی در ساحت خط‌مشی‌گذاری عمومی به کار گرفته شود تا حتی‌‌ المقدور، تصمیم‌ها بیشتر به عقلانیت متمایل گردند. با کاربست هوش مصنوعی در خط‌مشی‌‌گذاری عمومی، تلاش می‌شود تا ظرفیت پردازش و تحلیل داده‌ها در مقیاس کلان و با سرعت شگرف در خدمت حل مسایل عمومی قرار گیرد و زمینه‌ساز بازگشت عقلانیت به ساحت خط‌مشی‌گذاری عمومی  شود.

با توجه به ماهیت و ماموریت نهاد مدیریت دولتی که عموما با جنبه‌ها، مسایل حیات زندگی و آینده شهرها مرتبط است؛ برای برنامه‌ریزی و سیاست‌‌‌گذاری دولتی، پیروی از یک رویکرد و نظریه برای بهتر اداره کردن سیستم مدیریت دولتی اجتناب‌ناپذیر است؛ بنابراین به منظور انجام مطالعات، طراحی و تدوین برنامه‌ریزی دولتی، باید از اصول، مبانی و روش‌های متداول علمی استفاده شود. یکی از نظریه‌های مورد استفاده مدیریت دولتی، نظریه حکمرانی مطلوب است که با ویژگی‌هایی مانند: پیشرفته بودن، جامعیت، فراگیری و آینده‌نگری و با رویکرد سیستمی در شناسایی و تجزبه و تحلیل محیط برون‌سازمانی و عوامل درون‌سازمانی و نیز شناسایی فرصت‌ها و تهدیدهای محیط شهرها مورد تاکید قرار گرفته است.